W dzisiejszym wpisie postaram się wyjaśnić na czym polega hormonalna zależność między usunięciem jajników, a nowotworem sromu.

Jednak zacznijmy od początku, dlaczego jajniki są tak ważne? 

Przede wszystkim wytwarzają hormony płciowe regulujące wiele procesów zachodzących w naszym organizmie. 

Odpowiadają nie tylko za ukształtowanie oraz rozwój cech i narządów płciowych czy uregulowanie cyklu miesiączkowego, ale również m.in. za gospodarkę wapniową, lipidową i zwiększenie krzepliwości krwi.

     Wiele kobiet w okolicach swojej 5 dekady życia przechodzi menopauzę (klimakterium). Jest to okres tzw. przekwitania. Cykl miesiączkowy zanika, jajniki nie wytwarzają już komórek jajowych, a pH pochwy ulega zmianie.

Nie zawsze jednak jesteśmy w stanie przewidzieć co się wydarzy. Niektóre kobiety przechodzą menopauzę nieco wcześniej niż by tego chciały. Chodzi o menopauzę jatrogenna, która zachodzi na w rezultacie interwencji medycznych takich jak np. obustronne wycięcie jajników czy ich zniszczenie na skutek radioterapii. 

Brak jajników oznacza brak hormonów przez nie wytwarzanych. Nagły spadek ich stężenia rozpoczyna kaskadę zmian zachodzących w naszym organizmie. 

Następuje znaczny wzrost zachorowalności na choroby układu sercowo-naczyniowego. Utrata ochronnego działania endogennych estrogenów zwiększa zachorowalność na chorobę wieńcową czy występowanie innych incydentów sercowo-naczyniowych. 

Okres menopauzalnym jest związany również ze wzrostem całkowitego stężenia cholesterolu nawet o 15%.

Obniżenie poziomu estradiolu po menopauzie prowadzi do upośledzenia metabolizmu glukozy i zmniejszenia liczby receptorów dla insuliny. Podstawowa przemiana materii ulega spowolnieniu co z kolei powoduje często rozwój otyłości androidalnej (inaczej - brzusznej). Wydzielanie insuliny jest utrudnione oraz wzrasta oporność na nią. 

Jedynym z największych problemów pojawiających się w czasie menopauzy jest także osteoporoza. Układowa choroba szkieletu, która charakteryzuje się mała masą kostną oraz zaburzeniami mikroarchitektury tkanki kostek. Kości stają się dużo bardziej podatne na wszelkiego rodzaju złamania lub pęknięcia. W ciągu pierwszego roku po menopauzie kobiety tracą już ok. 2-3% masy kostnej. Bardzo ważne, aby w tym okresie wykonać badanie densytometryczne, czyli pomiar gęstości masy kostnej, dlatego ze osteoporoza nie daje objawów i najczęściej dowiadujemy się o niej przy pierwszym złamaniu. 

Coraz częściej słyszy się również o wpływie estrogenów na nasze funkcje poznawcze oraz ryzyko wystąpienia zespołów otępiennych.

Estrogeny bardzo pozytywnie wpływają na działanie komórek nerwowych. Stymulują wzrost rdzenia dendrytów, wydłużanie aksonów, tworzenie synaps, oraz wydłużają czas życia neuronów. 

Hormony te także zwiększają przepływ krwi przez mózg i transport glukozy oraz nasilają procesy metaboliczne w naszym mózgu.

U wielu kobiet pojawiają się również zaburzenia wazomotoryczne, powszechnie znane jako uderzenia gorąca opisywane jako gwałtowne uczucie gorąca w okolicy klatki piersiowej, stopniowo wędrujące w kierunku twarzy z towarzyszącym jej zaczerwienieniem, potami lub dreszczami oraz zimne poty najczęściej pojawiacie się w nocy, w czasie snu. 

Jak widać skutki spadku stężenia hormonów płciowych odczujemy nie tylko w samopoczuciu czy komforcie naszego snu, ale również odczują go nasze kości oraz ucierpi na tym nasza kobieca sfera piękna. 

    Jaki jednak ma to związek z nowotworem sromu?

Już wyjaśniam. Niedobór jednego z kluczowych hormonów płciowych jakim jest estrogen, powoduje stopniowy zanik nabłonka pokrywającego błonę śluzową pochwy, zmniejszeniu ulega także zawartość glikogenu w komórkach nabłonka. Fizjologiczna flora bakteryjna odchodzi w zapomnienie, a pH pochwy, które również nas chroni - wzrasta. 

Wszystko to sprawia ze nasza wrażliwość jest dużo większa i o wiele łatwiej rozwijać się mogą wszelkie stany zapalne czy zakażenia, które z kolei mogą prowadzić do nieprzyjemnych skutków ubocznych jakim może być nawet nowotwór.