Header photo

2019-06-19

Gojenie ran po operacji raka sromu.

Gojenie ran po operacji ginekologicznej raka sromu to długotrwały proces leczenia i stanowi duże obciążenie fizyczne i psychiczne dla kobiet.

W Klinice przy Szpitalu Specjalistycznym nr 2 w Bytomiu położne na oddziale ginekologii zachowawczej od wielu lat opatrują rany po operacjach sromu. Każdego dnia, każda pacjentka z uwagą jest opatrywana i obserwowany jest proces gojenia, by w jak najszybszym czasie zastosować odpowiednią procedurę, aby pacjentka w jak najkrótszym czasie mogła powrócić do zdrowia. Pod ich czujnym okiem szkolą się również młode adeptki do pracy położnej, aby móc pomagać jak największej liczbie pacjentek.

Na prawidłowy proces gojenia się rany po operacji raka sromu ma wpływ właściwa pielęgnacja i leczenie rany pacjentki, stan ogólny, wiek, choroby współistniejące oraz rozległość zabiegu operacyjnego.

Proces gojenia rany przedłuża się po operacji radykalnej. Rany po operacjach radykalnych raka sromu są rozległe i wiążą się z koniecznością wyprowadzenia odpowiedniego drenażu limfy z przestrzeni pachwin. Wczesne uruchomienie pacjentki pomaga w drenażu limfy, co zapobiega jaj gromadzeniu i obrzękom kończyn dolnych. Często starszy wiek chorej wpływa na intensywność i czas rehabilitacji po zabiegu operacyjnym, co przekłada się na prawidłowość procesu gojenia rany pooperacyjnej oraz powrotu do pełnej sprawności.

Ogólnoustrojowe choroby współistniejące z rakiem sromu mogą zaburzać prawidłowy proces gojenia rany pooperacyjnej. Należą do nich cukrzyca oraz nadciśnienie.

Opieka pielęgnacyjna nad pacjentkami po operacji raka sromu.

Koncepcja zaproponowana przez profesora Hardinga, profesora Leapera i profesora Teota zakłada przemywanie rany solą fizjologiczną i wymianę opatrunek 2 – 3 razy dziennie w przypadku ran niezainfekowanych. W przypadku ran zainfekowanych stosuje się roztwór Prontosanu (preparat dostępny bez recepty) i zmianę opatrunku 1 – 2 razy dziennie.

Pielęgnacja ran u pacjentek operowanych z powodu raka sromu zaleca się stosowanie wyłącznie suchych opatrunków, przemywanie rany mydłem i wodą od I doby. W przypadku zainfekowania rany pobiera się wymaz bakteriologiczny i wdraża celowane leczenie antybiotykowe, wzbogacone o wykonywanie tzw. przymoczek – standardowo do czasu otrzymania wyniku posiewu z Octeniseptu, według zasad opisanych powyżej. Po otrzymaniu wyniku posiewu bakteriologicznego z rany, wykonuje się 5 – 10 min. serie 2 razy dziennie z przymoczek z cedowanym antybiotykiem.

Rany pooperacyjne po operacji raka sromu należą do ran trudno gojących się. Nie należy liczyć na ich samoistne wyleczenie oraz polegać wyłącznie na podstawowych, rutynowych działaniach, często ograniczających się do przykrycia zranionej powierzchni. Pielęgnacja  ran powinna być indywidualizowana i modyfikowana każdego dnia, aby skrócić okres gojenia i powrotu do życia społecznego i rodzinnego pacjentek.

Zabiegi pielęgnacyjne powinny zostać wzbogacone o aktywizację ruchową pacjentek, zmierzając do uruchomienia pacjentek w I dobie pooperacyjnej. Dzięki temu pobudzana jest pompa układu żylnego i chłonnego, wspomagająca ukrwienie tkanek i proces gojenia.

Dodatkowym wartym do rozważania aspektem jest wzbogacanie diety pacjentek o pokarmy bogate w witaminę A, na przykład masło, mleko, marchew, pomidory. Witamina A ułatwia gojenie ran. W przypadkach pacjentek wyniszczonych chorobą nowotworową sugeruje się też stosowanie Nutridrinków i innych dostępnych preparatów odżywczych.

Ostatnim ważnym do poruszenia aspektem pielęgnacji ran pooperacyjnych, szczególnie trudno gojących, do których należą rany po operacji z powodu raka sromu jest przywiązanie lekarzy i pielęgniarek do tradycyjnego modelu leczenia ran, polegającego na stosowaniu gazy i przymoczek. Terapia tą metodą opóźnia gojenie rany, gdyż dochodzi do niszczenia nowo powstałych komórek, na skutek odrywania opatrunku gazowego z rany podczas jego zmiany. Konieczność częstych zmian opatrunków gazowych sprzyja infekcji i opóźnia proces gojenia rany. Należy zwrócić uwagę, że to lekarz powinien zlecić pacjentowi odpowiednie opatrunki, dostosowane do stanu rany i fazy leczenia. Ważna jest współpraca pacjenta, lekarza i pielęgniarki prowadzącej pielęgnację rany. Stwarza to szansę, nawet w trudno gojących się ranach na doprowadzenie do pomyślnego zakończenia leczenia i wygojenia rany.

Autor artykułu
Magdalena Toczek

Magdalena Toczek

Licencjonowana położna na oddziale ginekologii onkologicznej

Magdalena Toczek- licencjonowana położna, od 15 lat pracuje w zawodzie, obecnie w Szpitalu Specjalistycznym nr 2 w Bytomiu, oddział ginekologii onkologicznej. W swojej pracy codziennie styka się z kobietami i ich problemami ginekologicznymi. Empatyczna, kreatywna, oddana swojej pracy. Żona i mama dwójki... czytaj więcej >

Inne artykuły tego autora
Plastyka warg sromowych- labioplastyka
Przygotowanie pacjentki do operacji ginekologicznej.
Atrofia pochwy
Nowotwór szyjki macicy
więcej artykułów >